(ဒီစာကိုရေးတုန်းက ရေးနေရင်းနဲ့ စိတ်ထဲမှာ သိပ်ရှည်လွန်းနေပြီလို့ ထင်လာတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ဆက်မရေးတော့ဘဲ အတင်းရပ်လိုက်မိတယ်။ ခုပြန်ဖတ်တော့ အဆုံးသတ်ဟာ တစ်ခုခုလိုနေသလို ခံစားရတယ်။ ဒါပေမယ့် ဖေ့စ်ဘုတ်မှာ စာရှည်ရှည်ဖတ်သူနည်းပါးလှတဲ့အတွက် အဆုံးသတ်ထိ ရောက်သူနည်းမှာဖြစ်လို့ တော်ပါသေးရဲ့လို့လည်း တွေးမိပြန်ပါတယ်။) ဒီနေ့ခေတ်မှာ မီဒီယာလို့ ပြောလိုက်ရင် ပါဝင်တာတွေက ကျယ်ပြန့်လွန်းလှတယ်။ အရင်ခေတ်က စာနယ်ဇင်းလို့ ပြောလိုက်ရင် လုံလောက်ခဲ့တယ်။ သတင်းစာ၊ ဂျာနယ်နဲ့ မဂ္ဂဇင်းပေါ့။ စာနယ်ဇင်းမှာ အလုပ်လုပ်တယ်ဆိုတာ အဲဒီသုံးခုက တစ်ခုခုမှာ စာရေးသားသူ ဒါမှမဟုတ် သတင်းရေးသားသူ ဒါမှမဟုတ်ရင် သတင်းတွေကို တည်းဖြတ်သူတွေပေါ့။ သတင်းထောက်(ရက်ပို့တာ)နဲ့ စာတည်း(အယ်ဒီတာ)ဆိုပြီး ရာထူးနှစ်ခုက လူတွေကို သိရင်ပဲ အလုပ်ဖြစ်နေပြီ။ ခုတော့ စာနယ်ဇင်းသမားဆိုတဲ့ အသုံးအနှုန်းနေရာမှာ မီဒီယာသမားဆိုတဲ့ အသုံးက အစားထိုးနေရာယူလာခဲ့ပြီ။ ကျယ်ပြန့်လာတဲ့ မီဒီယာတွေကို […]
Articles
စျေးကွက်စီးပွားရေး
(ဟိုးအရင်က ရေးခဲ့ဖူးတာလေးပါ။ ကျောင်းမှာသင်ရတဲ့စာတွေ ပြန်ရေးခဲ့တာပါ။ သင်ရိုးစာအုပ်လည်း ထည့်ပေးထားပါတယ်။ အကျယ်သိချင်ရင် အဲဒီ စာအုပ်ရှာဖတ်ကြပါ။ ဒီစာကိုပဲ ဒီလှိုင်းစာစောင်မှာ ဆောင်းပါးအနေနဲ့ တစ်ခါထည့်ဖူးပါတယ်။ အခုလည်း တချို့တွေ အသုံးချချင်ရင် အသုံးချလို့ရအောင် ပြန်တင်လိုက်တာပါ။) ဒီနေ့ခေတ်မှာ စျေးကွက်စီးပွားရေးစနစ်ဟာ ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်ပါပဲ။ ဆိုရှယ်လစ်၊ ကွန်မြူနစ်တွေကတော့ စျေးကွက်စီးပွားရေးစနစ်ဟာ အရင်းများသူက စျေးကစားနိုင်တဲ့အတွက် အခြေအနတိုင်းမှာ အကောင်းဆုံးစနစ်မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောကြလေ့ရှိပါတယ်။ စျေးကွက်တစ်ခုမှာ ထုတ်လုပ်သူတွေက အမြတ်အများဆုံးလိုချင်တယ်။ စားသုံးသူတွေက စိတ်ကျေနပ်မှု အမြင့်ဆုံးကို လိုချင်တယ်။ အစိုးရကတော့ လူများစု အဆင်ပြေချောမွေ့ရေး ဦးစားပေးမြင်ချင်လေ့ ရှိပါတယ်။ ဒီအတွက် ဒီနေ့ခေတ်မှာ စျေးကွက်စီးပွားရေးစနစ်ဟာ လူများစုအတွက် အဆင်ပြေချောမွေ့မှု ရစေလိမ့်မယ်လို့ အစိုးရတော်တော်များများက ယူဆကြတဲ့အတွက် (တရုတ်လို ကွန်မြူနစ်နိုင်ငံတောင်) စျေးကွက်စီးပွားရေးစနစ်ကို ပြောင်းလဲကျင့်သုံးလာရပြီဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့လို […]